শব্দবোৰ থমকি ৰ'ল!
শব্দবোৰ গান হোৱাহেঁতেন!
উমহু গান নহ'ল!
শব্দবোৰ হেৰাই গ'ল!
শব্দবোৰ কবিতা হোৱাহেঁতেন!
উমহু কবিতা নহ'ল!
শব্দ!
দুখবোৰ বাকিবলৈ আজি শব্দৰ অভাৱ!!
সময়!
সময় কাৰো বাবে ৰৈ নাথাকে!
ৰৈ নাথাকিল!
সময়ে কাঢ়ি লৈ গ'ল!
স্মৃতি!
স্মৃতি সদায় সাৰে থাকে,
সাৰে থাকিব চিৰকাল......
পাবলৈ আৰু একো নাথাকিল
হেৰুৱাবলৈ অপ্ৰস্তুত মূহুৰ্তত......
দুখ!
দুখ এতিয়া বৰফ হ'ব!
বৰফ গলিব আজীৱন,
এক ইতিহাস হৈ!
কথাবিলাক সপোন হোৱাহেঁতেন!
সপোন ভাঙিব, দুঃস্বপ্ন আঁতৰি প্ৰভাত হ'ব
কথাবিলাক কালিঘুঁকিৰ ডিঙিৰ কৰুণ ক্ৰন্দন
সকলোৰে বুকুত বাজি ৰ'ব
কথাবিলাক সাধুকথাৰ দৰে হোৱাহেঁতেন
কিবা এক আশ্চৰ্যকৰ!
শুই থকা মানুহ জাগি উঠিব!!
(জুবিন দা, আমি আপোনাক বিদায় জনাব নোৱাৰিম কোনোদিনে!)
#কন্দৰ্পজিৎ
No comments:
Post a Comment