দাপোন

দাপোন মোৰ ৰূপচৰ্চাৰ সামগ্ৰী নহয়। দাপোন মোৰ দুখৰ দিনৰ সহযাত্ৰী। দাপোনখনে মোক কয়, “সকলো হেৰুৱাই পেলোৱাৰ পিছতো/

পাবলৈ বাকী থাকে বহুতো”। মোৰ অতীতক চাবলৈ সহায় লওঁ দাপোনৰ, মোৰ ভৱিষ্যত চাবলৈও মই সহায় লওঁ দাপোনৰ। দাপোন কাঁচেৰে তৈয়াৰী। কাঁচৰ প্ৰেমিক আছিলোঁ এসময়ত। এইবোৰ যেনিবা সম্প্ৰতি অতীত। কেতিয়াবা কাঁচ আছিল মোৰ যৌৱনৰ গল্প, জীৱনৰ কবিতা। দাপোনৰ সৈতে মোৰ বহুদিনীয়া সম্পৰ্ক। মোৰ উচুপনিৰ নিৰোৱ দৰ্শক দাপোন, যি কেতিয়াবা মোৰ চকুপানীক স্পৰ্শ কৰি মোৰ সৈতে দুখবোৰ পান কৰিছিল। এনেকি চকুপানীবোৰ শুকাই যোৱাৰ পিছতো দাপোন মোৰ প্ৰিয়, য'ত দেখিবলৈ পাওঁ বহু ঘটনা আৰু কল্পনাৰ ৰূপৰেখা। আপোনাৰ দাপোন আৰু মোৰ দাপোনৰ মাজত পাৰ্থক্য আছে। পাৰ্থক্য অনুভৱৰ, পাৰ্থক্য জীৱন-দৰ্শনৰ। দাপোন মোৰ প্ৰিয়, কাৰণ হয়তো দাপোনৰ বাহিৰে আন কোনেও দেখা নাপায় মোৰ হৃদয়ৰ অন্তৰ্ভাগত বৈ থকা শব্দৰ প্ৰতিবিম্ব। 

আচলতে মোৰ কিবা এটা হৈছে, কি হৈছে মই নিজেই নাজানো, যি কথা কেৱল দাপোনখনে জানে, কিন্তু একো ক'ব নোৱাৰে।

                                   ✍ কন্দৰ্পজিৎ

বহু আশা বুকুত বান্ধি লৈ গুচি গ'ল তাই!

মানুহ গুচি যায়, থৈ যায় স্মৃতি! স্মৃতি হৈ সদায় আমাৰ মাজত থাকিব তাই। সময় কেতিয়াবা নিষ্ঠুৰ হৈ উঠে, নিষ্ঠুৰ সময়ে কাঢ়ি লৈ গ'ল 

পৰিয়ালটোৰ একমাত্ৰ ভৰসা! আশা কৰোঁ, পৰিয়ালটোক প্ৰকৃতি আৰু সময়ে সহায় কৰিব। 

কলেজীয়া দিনতেই লগ পাইছিলোঁ তাইক, তাৰপিছত তাই শিক্ষকতা কৰা বেচৰকাৰী বিদ্যালয়খনত তাইৰ স'তে একেলগে সাত বছৰমান শিক্ষকতা কৰিছিলোঁ। টেট, ডিএলএড আদি কিবাকিবি পাছ কৰিলে; কিন্তু তাই আশা কৰাৰ দৰে একো হ'ব নোৱাৰিলে। বহু সময়ত তাইৰ মাজত নোপোৱাৰ বেদনা দেখিবলৈ পাইছিলোঁ। জীয়াই থাকিবলৈ আৰু সময়ৰ স'তে যুঁজিবলৈ সকলোৱে সাহস দিছিলোঁ; আৰু তেনেদৰেই জীয়াই আছিল। আশা আছিল হৃদয়ত, সপোন আছিল দুচকুত, দ্বায়িত্ব আৰু মৰম আছিল পৰিয়ালৰ প্ৰতি। 

যোৱা তিনিবছৰ মানৰ পৰা বিশেষ যোগাযোগ নাই। আজি হঠাৎ অখবৰটো পালোঁ। মানসিক চাপত আছিল বুলি জানো, কিন্তু কৰ্কট ৰোগত ভুগি আছিল বুলি জনা নাছিলোঁ, আজিহে শুনিলোঁ। অৱশেষত সময়ে লৈ গ'ল দুজন বিশেষভাবে সক্ষম ভাতৃৰ ডাঙৰ ভগ্নীক। পিতৃ-মাতৃৰ একমাত্ৰ ভৰসা অৱশেষত আজীৱন শুই পৰিল। বহু আশা বুকুত বান্ধি লৈ গুচি গ'ল তাই! 

স্মৃতি হিচাবে সদায় সাৰে থাকিবা তুমি, সংগীতা বৰ্মন